Birkaç türü olan bu etçil memelilerin Avrupa,Asya ve Afrika'da en yaygın türü olan bayağı gelincik (Mustelanivalis) ormanlardan yerleşme yerlerinin yakınına kadar çok değişik ortamlarda yaşar.
Uzunluğu 18-23 cm arasında değişen gövdesi ince uzun,bacakları kısa,başı küçük ve basık boynu da çok esnek ve uzundur.
Küçüklüğüne karşın çok yırtıcı ve usta bir avcı olan bu hayvan en çok tarla faresi,sıçan
gibi kemiricilerle, ara sıra da kuş yumurtası ve balıkla beslenir.
Kendinden daha büyük avlara saldırmaktan çekinmeyecek kadar gözü pek avcı olan
gelincik,çok gelişmiş olan koku duyusuna güvenerek genellikle geceleri ve tek başına avlanır.
Avını ensesinden ısırarak öldürür ve her gün ağırlığının yarısına yakın sıçan yada fare yer.
Bu zararlı kemiricilerin aşırı çoğalmasını önledikleri için gelincikler insana yararlı hayvanlardır.
Türkiye'de de çok bol bulunan bayağı gelincik yuvasını toprakta kazdığı
oyuklarda yada kurumuş ağaç gövdelerinde yapar.
Kış ortasına rastlayan çiftleşme döneminden sonra dişiler nisan yada mayıs ayında
4 ile 8 arasında yavru doğurur.
Bazı türler yılda iki kez yavrula ya bilir ve her gebelikte 13 kadar yavru doğura bilir.
Kuzey Amerika'da yaşayan uzun kuyruklu gelincik (Mustela longicauda)en iri türlerden biridir.
Gövdesinin uzunluğu 30 santimetreyi,bol tüylü ve sivri uçlu kuyruğunun uzunluğu da 10-20 santimetreyi bulur.
Kokarca,mink ve kakımla aynı aynı cinsten olan gelinciklerin kızıl kahverengi kürkü,mink ve kakımın
kürkü kadar değerli olmamakla birlikte yumuşak,kısa ve sık tüylüdür.
Kışın postunun rengi açılarak beyaza döner.
Kakım ve gelinciğin kış postundan elde adilen bu lekesiz beyaz,bol tüylü yumuşak kürlere ermin denir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder